Η Κρίση σε λίγο Αρχίζει! Τι; Νόμιζες πως Τελειώσαμε;

Δεν συμμερίζομαι την - άνευ στοιχείων - όψιμη πρωθυπουργική και εν πολλοίς τρι-κομματικο-κυβερνητική αισιοδοξία.

Πολύ περισσότερο, δεν συμμερίζομαι την επιμονή του συνόλου - ναι! του συνόλου - του πολιτικού συστήματος να μας παρουσιάζει εδώ και τρία χρόνια την οικονομική κρίση ως μια κατάσταση που μπορεί να διαχειριστεί. Ο καθένας από την δική του σκοπιά βεβαίως, αλλά το κοινό σημείο όλων των εν δυνάμει "εθνικών σωτήρων" είναι πως έχουν τη δυνατότητα να μας οδηγήσουν σε ασφαλή οικονομικά μεγέθη.

Οι κύριες πολιτικές δυνάμεις της χώρας βασίζουν το αφήγημά τους σε μια απλοϊκή υπόθεση, που αν δεν κρύβει σκοπιμότητα (που κρύβει!) τουλάχιστον προδίδει αφέλεια:

Τι είναι η κρίση κατά το πολιτικό μας σύστημα;

Μια παροδική κατάσταση, σοβαρή βεβαίως, στην οποία πλήττεται οικονομικά η χώρα, γίνεται το "ξαναμοίρασμα της τράπουλας" - ανάδειξη νέων ελίτ, καταστροφή των παλιών κλπ - αλλά σε ένα ορατό χρονικό διάστημα (ο ΓΑΠ έλεγε τρία χρόνια, ο Σαμαράς βλέπει φως κι ο καθείς τοποθετείται όπως θέλει...) η χώρα θα ανακάμψει.

Και μάλιστα, όχι μόνο θα ανακάμψει - έτσι λένε! - αλλά και μεγάλες κοινωνικές ομάδες που  απολάμβαναν προνόμια στο "προ κρίσης" σύστημα θα εξακολουθούν να αποτελούν και τους προνομιούχους του "μετά".

Με απλά λόγια, όλοι οι "βολεψάκηδες" - από κλειστά επαγγέλματα μέχρι σκληρά εργαζόμενους σε δημόσιους οργανισμούς που έπαψαν να έχουν αντικείμενο κανά δυο αιώνες τώρα-απλώς προσπαθούν να "κρατηθούν από τη βάρκα" ώστε μετά την κρίση να επανέλθουν στην προτεραία κατάσταση.

Αν προσέξατε λοιπόν τα κυβερνητικά μηνύματα των τελευταίων ημερών -που δεν είναι διαφορετικά από εκείνα των τελευταίων τριών ετών - το Δημόσιο καμώνεται πως θα "απολύσει" προτάσσει όμως πως θα προσλάβει ταυτόχρονα. Ο χρεωκοπημένος δημόσιος εργοδότης όχι μόνο αρνείται να παραδεχτεί πως δεν μπορεί καλά-καλά να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, αλλά ανερυθρίαστα βγαίνει και στην αγορά εργασίας ως αξιόπιστη επιχείρηση προς άγραν εργαζομένων!

Θεωρεί το κράτος μας, λοιπόν, και μαζί του κι όσοι πιστοί της κρατικής μηχανής, πως η κρίση όχι μόνο είναι παροδική, όχι μόνο βρίσκεται σε αποδρομή αλλά πως άνετα μπορεί να διατηρήσει ή και να επεκτείνει τις "συνήθεις" εργασίες του.

Όμως η κρίση - η πραγματική κρίση - δεν άρχισε ακόμη. 

Κι αν αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που βιώνουμε εδώ και τρία χρόνια, σε πληροφορώ πως δεν ήταν τίποτα άλλο από μια "απλή" κρίση ρευστότητας. Μια "κοινή" δημοσιονομική κρίση η οποία βεβαίως διογκώθηκε, επεκτάθηκε και τείνει να γίνει κοινωνική. Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο.

Κατ' αρχήν το "τείνει" δεν ερμηνεύεται ως αδιαφορία ή απομείωση της σημασίας των απογοητευτικών και επώδυνων μεγεθών της φτώχειας και της ανεργίας που από καιρό βασανίζουν την ελληνική κοινωνία.

Αναφέρεται στην τάση μόνιμης ανατροπής των κοινωνικών αντιλήψεων και των κοινωνικών θεσμών που εγκαθίδρυσαν και παγίωσαν προηγούμενες οικονομικές και πολιτικές επιλογές των Ελλήνων.

Η οικονομική κρίση όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, έχει αρχίσει να καταφέρνει μη αντιστρεπτά πλήγματα στον κοινωνικό ιστό, στη δομή και στη λειτουργία του. Αντιλήψεις δεκαετιών αρχίζουν να αμφισβητούνται, οικονομικοί θεσμοί που γνωρίσαμε και εμπιστευθήκαμε (από τράπεζες και επιχειρήσεις μέχρι τον "λαδιάρη" υπάλληλο της Χ δημόσιας υπηρεσίας) αποχωρούν, κλείνουν, αλλάζουν και μεταμορφώνονται.

Αλλού η αλλαγή φαίνεται θετική, αλλού όχι, το ζητούμενο όμως εδώ είναι να αναγνωρίσουμε την αλλαγή αυτή καθ' εαυτή. 

Η διάχυση λοιπόν της οικονομικής κρίσης στον κοινωνικό ιστό, πήρε αρκετό χρόνο για να καταγραφεί και στα εκλογικά αποτελέσματα αλλά και στον κοινωνικο-οικονομικό χάρτη της χώρας.

Γιατί όμως λέμε ότι ακόμη δεν έχει αρχίσει η κρίση;

Απλούστατα, γιατί ακόμη μεγάλες κοινωνικές ομάδες πιστεύουν στην "αντιστροφή":

-Εργαζόμενοι πιστεύουν ότι η επιχείρησή τους ή η τράπεζά τους θα διασωθεί και μαζί μ' αυτήν και η ελπίδα για "κάποια στιγμή" επιστροφή στα κεκτημένα

-Άνεργοι πιστεύουν πως θα προσληφθούν μόλις η "ύφεση αντιστραφεί"

-Επιχειρηματίες θεωρούν (ευτυχώς όχι πολλοί!) πως οι "δουλειές θα ανοίξουν"

Έχουν άδικο όλοι αυτοί;

Υπό την έννοια πως κάποια στιγμή τα οικονομικά μεγέθη θα βελτιωθούν, όχι. Αλλά όποιος θεωρεί ότι η βελτίωση θα σημάνει και επιστροφή στο παρελθόν πλανάται.

Οδηγούμαστε - με πολύ επώδυνο τρόπο είναι η αλήθεια - σε μια "άλλη" πραγματικότητα. Κι αυτό είναι το χρονικό σημείο που αυτή η διαφορετική πραγματικότητα αρχίζει και μας δείχνει το πρώτα της σημάδια και εδώ ακριβώς έρχεται η κυβερνητική "αισιοδοξία" να ξορκίσει το "κακό". Γιατί αν αλλάξει η κοινωνική δομή και οι κοινωνική συσχετισμοί, τότε θα αλλάξει και η πολιτική τάξη.

Που βρισκόμαστε λοιπόν;

Μα ακριβώς στο σημείο όπου η κρίση - η πραγματική κρίση - αρχίζει να ενσκήπτει. Και γιατί "πραγματική"; Μα γιατί πρόκειται για τη μετάλλαξη εκείνη της κρίσης που επάγει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα και ήδη κάνει την παρουσία της αισθητή στο σύνολο της κοινωνίας.

Και ακριβώς αυτή η αίσθηση είναι που ενεργοποιεί τα "πολιτικά αντανακλαστικά" της επιτηδευμένης αισιοδοξίας.

Ας απολαύσουμε όμως την αισιοδοξία - έστω και επιτηδευμένη - καθώς τα "απροσδόκητα" γεγονότα είναι μπροστά μας!

Πείτε στον κ. Σαμαρά την αλήθεια! Εκτίθεται...

Σιγά μην εκτίθεται!

Με την ίδια ακριβώς "φιλαλήθεια" με την οποία ομιλούσε στα πολλαπλά "Ζάππεια" περί "λανθασμένης συνταγής" και πακτωλούς δισεκατομμυρίων και μυριάδες θέσεις εργασίας, ομιλεί σήμερα περί φωτός στην "άκρη του τούνελ"!

Ασύστολες ανακρίβειες χωρίς αντίκρυσμα καθώς εκστομίζονται βασιζόμενες είτε  στην ανευθυνότητα που απολαμβάνει η θέση της αντιπολίτευσης είτε από στην προσδοκία πως όταν έρθει η ώρα των δυσάρεστων αποφάσεων δεν θα βρίσκεται στην Κυβέρνηση. Τόσο απλά.

Τι κι αν ο Υπουργός του των Οικονομικών προσπαθεί να περιγράψει τη δυσμενή εικόνα, χωρίς όμως κι αυτός να γίνεται επαρκώς ακριβής και άρα δυσάρεστος;

Ο επικεφαλής του τριμερούς κυβερνητικού σχήματος αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να δώσει μια νότα βερμπαλιστικής αισιοδοξίας στον, ομολογουμένως δεκτικό σε τέτοιες προσπάθειες, λαό.

Αγνοεί λοιπόν ο Πρωθυπουργός -προφανώς ηθελημένα - τα απανωτά πρόσφατα πλήγματα στον κεντρικό κορμό της πραγματικής οικονομίας: την αποχώρηση ή την παύση λειτουργίας σημαντικών επιχειρηματικών μονάδων της χώρας, την κρίσιμη φάση που διέρχεται ο τραπεζικός κλάδος καθώς μέγιστης σημασίας διεργασίες πρόκειται σύντομα να τεθούν σε υλοποίηση και μάλιστα σε ιστορικά εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα, το μόνιμο πρόβλημα της διόγκωσης του χρέους της χώρας.

Τρεις τομείς - επιχειρήσεις.τράπεζες και χρέος - των οποίων η μορφή, η δυναμική και η σύνθεση άλλαξε ή σύντομα πρόκειται (για τις τράπεζες) να αλλάξει με τρόπο που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια. Κυριολεκτικά, δυο-τρεις φορές τον αιώνα!

Κι όμως! Ο Πρωθυπουργός της χώρας διαπιστώνει ότι βλέπει φως!

Κι αν ήταν μόνον αυτά, τότε ίσως και να δικαιολογούσε κανείς την ανεξήγητη πρωθυπουργική αισιοδοξία.

Σε επίπεδο αριθμών, το συνταρακτικό γεγονός πως η ΕΛΣΤΑΤ- η Εθνική Στατιστική Αρχή - κατέγραψε αποπληθωρισμό το Μάρτιο άραγε τον αφήνει αδιάφορο ή κάποιοι δεν τον ενημέρωσαν επαρκώς;

Η καταγραφή αποπληθωρισμού, μετά από 45 ολόκληρα έτη καθώς ανάλογο φαινόμενο είχαμε στη χώρα το 1968(!), δυστυχώς απεικονίζει μια εξόχως ζοφερή πραγματικότητα: το καταστροφικό σπιράλ της μείωσης των τιμών ως αιτία της συρρίκνωσης της παραγωγής και των εισοδημάτων, που με τη σειρά της η μείωση των τιμών θα μικρύνει περισσότερο τα εισοδήματα και την παραγωγή.

Και άρα τη φοροδοτική ικανότητα. Και δυστυχώς την ικανότητα της χώρας να αποπληρώνει χρέη.

Ο δείκτης λοιπόν, αδιάψευστα κατέγραψε αυτό που η κοινωνία ήδη είχε ενσωματώσει: η οικονομία όχι μόνο συρρικνώνεται λόγω ύφεσης, αλλά έχει ενεργά εισέλθει σε φάση αποπληθωρισμού που καταδεικνύει πως η επιστροφή στην ανάπτυξη δεν είναι ζήτημα "προσπαθειών" ή "ανάκαμψης", δηλαδή να κάνουμε καλύτερο το φορολογικό, να απορροφήσουμε περισσότερο ΕΣΠΑ ή να κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές. Είναι πλέον συστημική η συρρίκνωση της οικονομίας από την οποία δεν μπορούμε να εξέλθουμε ακόμη κι αν σήμερα εγκατασταθούν στη χώρα μας όλες οι εταιρείες του δείκτη DOW JONES, ας πούμε! Θα τις πτωχεύαμε και αυτές, καθώς φτιάξαμε μια "ρουφήχτρα", μια "μαύρη τρύπα" χρήματος!

Πρακτικώς, χρειάζονται τεράστιες ποσότητες χρήματος και επί μακρό χρόνο να εισρέουν στην ελληνική οικονομία ώστε να μπορέσει να βγει από μια τέτοια κατάσταση αποπληθωριστικού σπιράλ.

Ξέρει κάτι ο Πρωθυπουργός γι' αυτό; Μάλλον όχι, καθώς όλες οι πηγές χρήματος συνοψίζονται στην εξής μία: Τρόικα!

Για να γίνει κατανοητό, ακόμα κι αν κάποιος μας δάνειζε με ΜΗΔΕΝΙΚΟ επιτόκιο, μας χάριζε χρήμα δηλαδή!, πάλι δε θα μας έσωζε καθώς εμείς "τρέχουμε" με αρνητικό "πληθωρισμό". Και το "μηδέν" είναι μεγαλύτερο από το "μείον"!!!

Και -δυστυχώς! - τα παραπάνω δεν αποτελούν τα μοναδικά μας προβλήματα!

Αν παρακολουθούσε ο κ. Σαμαράς τον κ. Στουρνάρα θα μάθαινε πως η "επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος" και μάλιστα με "κάθε θυσία" επιβάλλεται ώστε να ενεργοποιηθεί η "ρήτρα του Eurogroup για νέα μείωση του δημοσίου χρέους".

Σε απλά ελληνικά, χρειαζόμαστε - προφανώς - άλλη μια αναδιάρθρωση, του λεγόμενου "δημόσιου τομέα" αυτή τη φορά και προϋπόθεση γι' αυτό ώστε να γίνει κατά το δυνατόν "ανώδυνα" για την κεφαλαιακή επάρκεια της χώρας είναι η εξασφάλιση πρωτογενούς πλεονάσματος.

Σε πιο απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει πως τα κρίσιμα μεγέθη που επηρεάζονται από κάθε "μείωση δημόσιου χρέους", δηλαδή τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, οργανισμών αλλά και χρηματωπιστωτικού συστήματος θα δοκιμασθούν και πάλι.

Για να το πούμε απλούστερα, το ασφαλιστικό - το οποίο μεταφράζεται σε κρατήσεις μισθών και ύψος συντάξεων - προφανώς και θα επανεξεταστεί πολύ σύντομα ενόψει αυτής της "μείωσης χρέους".

Μόνο ένα σκέλος λοιπόν του διαγγέλματος Σαμαρά έμεινε ώστε να μπορεί κανείς να εικάσει πως ενδεχομένως μπορεί να είναι αισιόδοξος: η προσωρινή αναστολή λήψης νέων εισπρακτικών και οριζόντιων μέτρων καθώς η Τρόικα για μια ακόμη φορά επιλέγει οδηγήσει τα πράγματα σε "δραματοποιημένες καταστάσεις". Δηλαδή επιλέγει να οδηγήσει την Κυβέρνηση σε "πιστωτική ασφυξία" όπου η λήψη νέων μέτρων θα κριθεί λογιστικά αναγκαία αντί να προτάξει την ανάγκη της πρόβλεψης. Το άλλοθι και πάλι της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να αναβάλλει την ανάγκη λήψης νέων μέτρων - μολονότι όλοι αναγνωρίζουν το δημοσιονομικό κενό που θα υπάρξει επιβαρυμένο δε και από την αναγγελθείσα μείωση του γνωστού "χαρατσιού" - δεν είναι παρά η εικαζόμενη επιτυχία του "φοροεισπρακτικού μηχανισμού", την οποία η χώρα αναμένει άνω του μισού αιώνος!

Βεβαίως, το ανούσιο πια μοτίβο διανθίστηκε πια και με τη μαγική φράση "αναμόρφωση φορολογικού συστήματος"!

Προετοιμαστείτε λοιπόν καταλλήλως, καθώς τα νέα διαγγέλματα περί "ανάγκης διάσωσης της χώρας" μάλλον δεν απέχουν και πολύ...!

Είσαι Νέος Επιχειρηματίας; Ένα Μοναδικό Τεστ Δεξιότητας Αποκλειστικά για Σένα!

Αντιλαμβάνεσαι  προφανώς ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα αν είσαι νέος επιχειρηματίας ή αν σκέφτεσαι να δραστηριοποιηθείς σ' αυτό το χώρο. Κρίση, έλλειψη ρευστότητας, γραφειοκρατία έρχονται να σταθούν εμπόδια στην προοπτική σου και στις προσδοκίες σου.

Πριν λοιπόν κάνεις τις επιλογές σου, ανακάλυψε με το παρακάτω τεστ αν διαθέτεις εκείνες τις δεξιότητες που θα σου επιτρέψουν να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες λήψης λάθος αποφάσεων.

Με το τεστ αυτό θα εκτιμηθούν οι ικανότητές σου σε καίριους τομείς της επιχειρηματικότητας και το αποτέλεσμα θα σου αποκαλύψει εκείνες τις πλευρές της επαγγελματικής σου προσωπικότητας που χρειάζεται να εστιάσεις με προσοχή γιατί ίσως έχεις ελλείψεις.

Πάρε χαρτί και μολύβι και πάμε λοιπόν!


1. Καμία επιχείρηση δεν επιβιώνει χωρίς έναν καλά μελετημένο, βιώσιμο, έξυπνο επιχειρηματικό σχέδιο. Ποιο από τα παρακάτω θα σου ταίριαζε;

Α. Τα 18 σημεία του Σαμαρά
Β. Το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (αυτής της εβδομάδας)
Γ. Η προγραμματική συμφωνία της τρικομματικής Κυβέρνησης
Δ. Το κυβερνητικό πρόγραμμα των Οικολόγων Ελλάδας



2. Η εταιρεία σου πρέπει να έχει μια επωνυμία, μια μάρκα, ένα μπραντ που αμέσως να εκπέμπει αξιοπιστία, στιβαρότητα και εμπιστοσύνη στον καταναλωτή. Ποιο από τα παρακάτω κατά τη γνώμη σου συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και θα το επέλεγες (σε αυτή την ερώτηση απάντησε αυθόρμητα χωρίς να σκεφτείς);

Α. Δημόσιο
Β. ΔΗΜΑΡ
Γ. Ζάππειο (1, 2, 3...)
Δ. ΣΥΡΙΖΑ

3. Θα χρειαστείς καλές ιδέες μάρκετινγκ και προβολής της επιχείρησής σου. Ιδέες για σλόγκαν, για διαφήμιση, για προώθηση. Ποια από τα παρακάτω σου φαίνονται λέξεις-κλειδιά που θα απογείωναν τα προϊόντα σου;

Α. Τιτανικός
Β. Ανάπτυξη-Ανάπτυξη-Ανάπτυξη
Γ. Φετίχ
Δ. ΕΕΤΗΔΕ



4. Πρόκειται να προσλάβεις καινούριο προσωπικό. Χρειάζεσαι συνεργάτες δυναμικούς, ικανούς και με προσόντα. Ποιον από τους παρακάτω θα ήθελες διευθυντή προσωπικού;

Α. Τον Υπουργό Μανιτάκη
Β. Τον Στρατούλη
Γ. Τον Προκόπη Παυλόπουλο
Δ. Τον Μαύρο Πητ


5. Όσο θα αναπτύσσεται η επιχείρησή σου θα χρειάζεσαι συνεργάτες με διαπραγματευτικές ικανότητες ώστε να κλείνουν για σένα τα καλύτερα συμβόλαια. Ποιον από τους παρακάτω θεωρείς πρότυπο/ιδανικό μοντέλα ικανού και επιτυχημένου διαπραγματευτή;

Α. Το Γιώργο
Β. Τον Γ. Α. Παπανδρέου
Γ. Τον ΓΑΠ
Δ. Τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς

6. Για σένα, η ιδανική ομάδα μάνατζερς στους οποίους θα ανέθετες εν λευκώ τη διαχείριση και τη λειτουργία της επιχείρησης θα αποτελείτο από:

Α. Σαμαρά-Βενιζέλο-Κουβέλη
Β. Τσίπρα-Καμμένο
Γ. Χιούι-Λιούη-Ντιούι
Δ. Πούτιν-Απόλλωνα-Μασκοφόρο Εκδικητή

7. Λειτουργικά έξοδα. Ο βραχνάς κάθε εταιρείας. Έχεις έναν μπούσουλα ώστε να διατηρείς  τα πάντα νοικοκυρεμένα;

Α. Τον Κρατικό Προϋπολογισμό
Β. Το Βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών
Γ. Το  "Είναι ο Καπιταλισμός Ηλίθιε" του Μπογιόπουλου
Δ. Την περίφημη φράση: "Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά"

8. Οι δημόσιες σχέσεις είναι σημαντικό στοιχείο της επιχειρηματικότητας. Βρίσκεσαι σε επιχειρηματικό φόρουμ. Σε προσεγγίζει κάποιος δημοσιογράφος και  σε ρωτάει:"Κατά τη γνώμη σας, η κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί γιατί..." τι απαντάς;

Α. Μας ψεκάζουν
Β. Άντε βρε νούμερο!
Γ. Μαζί τα φάγαμε.
Δ. Το τέλος ακινήτων είναι προσωρινό.

9. Οι φήμες που κυκλοφορούν στην αγορά άλλοτε αποτελούν ευκαιρία και άλλοτε πρόκειται για εσκεμμένες διαδόσεις. Ποιες από τις παρακάτω φράσεις σου φαίνονται απολύτως αξιόπιστες;

Α. Το 2013 θα είναι έτος ανάπτυξης
Β. Η ελληνική οικονομία είναι πια θωρακισμένη
Γ. Μέχρι το τέλος του έτους θα τεθούν σε διαθεσιμότητα 25.000 υπάλληλοι του Δημοσίου
Δ. Οι Έλληνες μπορούν να μας εμπιστευθούν γιατί δεσμευόμαστε.

10. Ένας καλός επιχειρηματίας πρέπει να προβλέπει τις εξελίξεις. Πόσο εκτιμάς τον φορολογικό συντελεστή το 2014;

Α. 25%
Β. 45%
Γ. 100%
Δ. Καφετί με βούλες

11. Ο επιχειρηματίας κάνει δουλειές και με το κράτος. Εξάλλου, το κράτος είναι ο μεγαλύτερος πελάτης. Βέβαια, οι πολιτικοί δεν μιλούν συχνά ξεκάθαρα ώστε να μπορείς να διακρίνεις τους τομείς ενδιαφέροντος. Εσύ όμως σε ποιον από τους παρακάτω τομείς θεωρείς ότι θα επιδιώξει οπωσδήποτε το κράτος να επιτύχει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης ώστε να επενδύσεις;

Α. Εκπαίδευση στελεχών του Δημοσίου σε θεωρία πιθανοτήτων-στατιστική και ανώτερη στοιχηματική/συμπλήρωση δελτίου/ων αγώνων
Β. Εναλλακτικές μορφές ωτικής και ρινικής εξόρυξης υλικών ως πρακτική εφαρμογή στο προσωπικό των ΔΕΚΟ
Γ. Οργάνωση και στελέχωση Βουλής και άλλων οργανισμών ή υπηρεσιών από νεωτέρους κλάδους των γενεαλογικών δέντρων του πολιτικού προσωπικού
Δ. Ανάπτυξη πρωτοποριακών μεθόδων συλλογής και διάχυσης μέχρις εξαερώσεως φόρων, τελών και εισφορών.

12. Βρήκες λοιπόν το κατάλληλο προσωπικό, το προϊόν, έκανες τις προωθητικές ενέργειες, πληρώνεις τους φόρους σου, έχεις το πλάνο σου και περιμένεις πελάτες και σιγά-σιγά έρχονται και έσοδα. Που θεωρείς ότι θα καταλήγει ένα μεγάλο μέρος των εσόδων;

Α. Σε φόρους
Β. Σε έκτακτους φόρους
Γ. Σε προοδευτικούς φόρους.
Δ. Στο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα.


Το τεστ δεξιοτήτων για νέους επιχειρηματίες τελείωσε! Για να δούμε και τα αποτελέσματα.

Αν μάζεψες περισσότερα:
Α. Τότε πράγματι είσαι αρκετά ικανός. Αλλά καλύτερα να φύγεις για το εξωτερικό. Καταλαβαίνεις γιατί.
Β. Κι εσύ ικανός είσαι. Μήπως να έφευγες για έξω;
Γ. Είσαι πολύ ικανότερος από ότι νομίζεις. Καλύτερα για σένα να επιλέξεις μια χώρα εκτός Ελλάδος ώστε να ξεκινήσεις την επιχείρησή σου.
Δ. Ακόμα εδώ είσαι; Λάθος! Γρήγορα για μια σοβαρή χώρα.

Καλή Επιτυχία!

Ναι! Ευρώ και Τρόικα με Κάθε Θυσία!

-Γιατί για πρώτη φορά στη σύγχρονη Ιστορία της χώρας υπάρχει πρόγραμμα που εκτελείται, χωρίς να φοβόμαστε τον κάθε πολιτικάντη μήπως και επαναλάβει το "λεφτά υπάρχουν", την "επανίδρυση του Κράτους" ή τις αρλούμπες των συνιστωσών του κάθε σκουριασμένου αριστερίζοντα.

-Γιατί μ' αρέσει να ακούω τους πολιτικάντιδες στα κανάλια να ολοφύρονται πως "χρειάζεται διοικητική μεταρρύθμιση" για την απομάκρυνση επιόρκων υπαλλήλων ή διορισμένων με πλαστά πτυχία!

-Γιατί δε χορταίνω να μαθαίνω για -επιτέλους! -απογραφές συνταξιούχων "μαϊμού". Και μάλιστα απανωτές!

-Γιατί για πρώτη φορά βλέπω τόσες λίστες που δεν θα δημοσιεύονταν εις τον αιώνα τον άπαντα.

-Γιατί απολαμβάνω να μαθαίνω ότι επιτέλους μπαίνει  κάποια τάξη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και να αποδίδεται Δικαιοσύνη.

-Γιατί είναι απίθανη η διαπίστωση ότι οι τελευταίες εφεδρείες ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος εξαντλούνται και τα "βαριά ονόματα" της οικογενειοκρατίας αποσύρονται το ένα μετά το άλλο.

-Γιατί ο κάθε δημαγωγός που έμαθε να παίζει με τις έννοιες του "ΟΧΙ", του "έθνους" και της "πατρίδας" ευτελίζεται το πολύ μια εβδομάδα μετά.

-Γιατί επιτέλους κάποιος σ' αυτή τη χώρα τακτικά επιθεωρεί, αξιολογεί και επιμένει να εφαρμοστεί μια συγκεκριμένη πολιτική απαιτώντας να δίνεται λογαριασμός για το κάθε σεντ που δαπανάται και να βρίσκονται κονδύλια για κάθε εκτροπή του προϋπολογισμού!

-Γιατί χρειάστηκε να έρθει η Τρόικα ώστε να αντιληφθεί μια κοινωνία ολόκληρη ότι ναι! οι Υπουργοί και η Κυβέρνηση πρέπει να δίνουν σε κάποιον λογαριασμό!

-Γιατί ποσώς με απασχολεί πλέον αν στην Κυβέρνηση βρίσκεται ο Κουβέλης, ο Λαφαζάνης, ο Σαμαράς ή ο Πέπε Γκρίλο! Επιτέλους η χώρα διαθέτει ένα σταθερό πλαίσιο λειτουργίας.

-Γιατί κάποιοι που εμφανίζονταν ως "σωτήρες" είτε πολιτικοί είτε επιχειρηματίες είτε τραπεζίτες "βρήκαν το δάσκαλό τους" από την Τρόικα!

-Γιατί μ' αρέσει να ακούω ότι οι εκπαιδευτικοί δεν επιθυμούν αξιολόγηση, οι φαρμακοποιοί ενοχλούνται αν πωλούνται φάρμακα δίπλα από απορρυπαντικά και οι 45άρηδες πρώην ένστολοι και νυν συνταξιούχοι να μαζεύονται για βόλτα στο Σύνταγμα! Επιτέλους, αποκαλύπτονται πρόδηλα στο κοινωνικό σύνολο οι επιδιώξεις κάθε συντεχνίας με μια διαφορά: Δεν υπάρχει έδαφος πολιτικής εκμετάλλευσης και συναλλαγής!

Αν κάποιος μπορούσε να επιθυμήσει πιο ισχυρή, πιο προσηλωμένη, πιο αποτελεσματική διακυβέρνηση δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κάτι άλλο εκτός της Τρόικα!