Η αιτία της απουσίας ενός νέου άρθρου από την πλευρά μας οφείλεται στην αναμονή της ολοκλήρωσης ενός κύκλου-καυτού από πολιτική άποψη-ώστε να έχουμε σχηματίσει μια όσο γίνεται πιο πλήρη εικόνα. Εκτιμούμε ότι ο κύκλος αυτός ολοκληρώθηκε και πλέον είμαστε σε θέση να καταγράψουμε για άλλη μια φορά τις θέσεις μας. Οφείλουμε να επισημάνουμε και πάλι ότι το ιστολόγιο αυτό δεν ασχολείται με την ουσία των ζητημάτων- η οποία ομολογουμένως είναι οδυνηρή μετά τις τόσες πύρινες καταστροφές- αλλά με την επικοινωνιακή και πολιτική αντανάκλασή τους στο εκλογικό σώμα.
Το επικοινωνιακό προφίλ του κυβερνώντος κόμματος, εδώ και αρκετό καιρό, υφίσταται τη δοκιμασία των συνεπειών που προκύπτουν από την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταπεξέλθει στα πολλαπλά μέτωπα των φυσικών καταστροφών. Μολονότι τα γεγονότα-επικοινωνιακά-παρουσιάζονται με τη μέγιστη δραματικότητα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, τα οποία μάλλον πρέπει να νιώθουν απόλυτη ικανοποίηση από τη συσσώρευση ειδήσεων και άρα διαφημιστικού χρόνου ακριβού λόγω τηλεθέασης, εντούτοις δεν αποτελούν μοχλό ανατροπής των δημοσκοπικών δεδομένων. Η μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος ήταν κατάλληλα "εκπαιδευμένη" ώστε να αποδεχθεί με σχετική ευκολία το γεγονός πως ετούτο το καλοκαίρι αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο. Ήδη από την άνοιξη το κυβερνητικό επιτελείο είχε φροντίσει να "ενημερώσει" την κοινή γνώμη για την έλευση ενός ξηρού θέρους, όπου ο κυβερνητικός μηχανισμός θα εδοκιμάζετο. Προσέξετε: δεν εξετάζουμε αν αυτό ήταν αληθές ή μη. Εξετάζουμε το μήνυμα και πως αυτό μεταδόθηκε προς τον αποδέκτη, ήτοι το εκλογικό σώμα. Από την επικοινωνιακή του πλευρά, το ζήτημα είχε προεξοφληθεί και άρα αποδυναμωθεί αρκετά. Η εμφάνιση του Πρωθυπουργού με τον "περιβαλλοντιστή" κ. Γκορ, καθώς και μια σειρά παρεμβάσεων- επικοινωνιακών και θεσμικών- των κ. Παυλόπουλου και Σιούφα (Εσωτερικών και Ανάπτυξης=Δημόσια Διοίκηση και ΔΕΗ) ενίσχυσαν το μήνυμα προς την κοινή γνώμη. Κρίση προαναγγελόμενη παύει να αιφνιδιάζει και συνεπώς παύει να επηρεάζει επικοινωνιακά. Η διαχείριση της είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο επηρεάζει επί μέρους πρόσωπα ή παράγοντες (κ. Πολύδωρα, Φούρλα, Κόη κ.ά) όχι όμως τον πυρήνα του επικοινωνιακού πλεονεκτήματος της ΝΔ, τον κ. Καραμανλή, για τον οποίο εκτιμούμε ότι διέφυγε αλώβητος των κλυδωνισμών.
Η ΝΔ χειρίσθηκε των θέμα των φυσικών καταστροφών με τρόπο που-όσο κι αν μας ακούγεται ενοχλητικό-προσιδιάζει στον τρόπο σκέψης του μέσου πολίτη της χώρας μας: υπερασπίσθηκε την σφαίρα των ατομικών συμφερόντων (φροντίζοντας κατά το δυνατόν τη διάσωση από ανθρώπινες απώλειες και ιδιωτικές περιουσίες) ενώ κινήθηκε στα πλαίσια ενός δευτερεύοντος στόχου σχετικά με το ευρύτερα νοούμενο δημόσιο συμφέρον (την προστασία δασικών εκτάσεων). Πριν οι αναγνώστες βάλλουν εναντίον μας, η αποδοχή της τάσης αυτής από τον μέσο πολίτη αποδεικνύεται πολύ εύκολα, εφόσον όπως προκύπτει από αρκετές δημοσκοπήσεις, οι ίδιοι πολίτες που θεωρούν ότι το περιβάλλον καταστρέφεται και χρειάζεται ανάληψη δράσης, είναι εκείνοι που θα χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητό τους αντί των μέσων μεταφοράς για τη μετάβασή τους στο κέντρο της Αθήνας ή εκείνοι που θα απορρίψουν την ιδέα να μετατρέψουν την καυτή τους ταράτσα σε ένα μικρό πράσινο κήπο. Απλά η μεγάλη πλειοψηφία.
Η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινήθηκε στους ρυθμούς που μας έχει συνηθίσει και που μάλλον αποτελεί και πυξίδα για την ίδια και τον αρχηγό της. Μαξιμαλιστική αντίδραση σε οποιαδήποτε κυβερνητική κίνηση-ή ακινησία!-απαιτώντας να είχαν γίνει τα πάντα και λησμονώντας πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι του επιθυμητού. Η διατύπωση όμως μαξιμαλιστικών απόψεων δεν είναι δυνατό να αναδείξει από τον αντιπολιτευτικό λόγο τις προτάσεις εκείνες που όντως θα μπορούσαν να είχαν δρομολογηθεί και πραγματικά δεν έγιναν. Συμπαρασύρονται από το σύνολο της αρνητικής διάθεσης η οποία και λειτουργεί απωθητικά σε ώρες κρίσης. Η πρόταση για σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία υπεβλήθη πρώτα από τον κ. Αλαβάνο και στη συνέχεια ακολούθησε ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ με τη συνήθη πλέον αδράνεια του κόμματος, δεν τελεσφόρησε. Ο λόγος είναι απλός: τα γεγονότα θα έπαιρναν μια εντελώς δραματική χροιά σε επίπεδο θεσμικό πλέον, ενώ θα καταγραφόταν ως "μαύρη σελίδα" στα χρονικά της "νέας διακυβέρνησης", σε οποιαδήποτε μετέπειτα εκλογική αναμέτρηση. Δεν είναι δυνατόν-επικοινωνιακά πάντοτε- το εν λόγω άτυπο όργανο να συγκαλείται μια φορά κάθε 10 ή 15 χρόνια και μάλιστα εν μέσω κυβερνήσεων ΝΔ. Το επικοινωνιακό φορτίο θα ήταν εντελώς αρνητικό και δύσκολα θα αναπληρώνετο η ζημιά. Όχι τόσο κατά την επόμενη εκλογική περίοδο-που τα γεγονότα θα είναι νωπά- αλλά ιδιαίτερα από τη μεθεπόμενη και εκείθεν.
Το επικοινωνιακό προφίλ του κυβερνώντος κόμματος, εδώ και αρκετό καιρό, υφίσταται τη δοκιμασία των συνεπειών που προκύπτουν από την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταπεξέλθει στα πολλαπλά μέτωπα των φυσικών καταστροφών. Μολονότι τα γεγονότα-επικοινωνιακά-παρουσιάζονται με τη μέγιστη δραματικότητα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, τα οποία μάλλον πρέπει να νιώθουν απόλυτη ικανοποίηση από τη συσσώρευση ειδήσεων και άρα διαφημιστικού χρόνου ακριβού λόγω τηλεθέασης, εντούτοις δεν αποτελούν μοχλό ανατροπής των δημοσκοπικών δεδομένων. Η μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος ήταν κατάλληλα "εκπαιδευμένη" ώστε να αποδεχθεί με σχετική ευκολία το γεγονός πως ετούτο το καλοκαίρι αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο. Ήδη από την άνοιξη το κυβερνητικό επιτελείο είχε φροντίσει να "ενημερώσει" την κοινή γνώμη για την έλευση ενός ξηρού θέρους, όπου ο κυβερνητικός μηχανισμός θα εδοκιμάζετο. Προσέξετε: δεν εξετάζουμε αν αυτό ήταν αληθές ή μη. Εξετάζουμε το μήνυμα και πως αυτό μεταδόθηκε προς τον αποδέκτη, ήτοι το εκλογικό σώμα. Από την επικοινωνιακή του πλευρά, το ζήτημα είχε προεξοφληθεί και άρα αποδυναμωθεί αρκετά. Η εμφάνιση του Πρωθυπουργού με τον "περιβαλλοντιστή" κ. Γκορ, καθώς και μια σειρά παρεμβάσεων- επικοινωνιακών και θεσμικών- των κ. Παυλόπουλου και Σιούφα (Εσωτερικών και Ανάπτυξης=Δημόσια Διοίκηση και ΔΕΗ) ενίσχυσαν το μήνυμα προς την κοινή γνώμη. Κρίση προαναγγελόμενη παύει να αιφνιδιάζει και συνεπώς παύει να επηρεάζει επικοινωνιακά. Η διαχείριση της είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο επηρεάζει επί μέρους πρόσωπα ή παράγοντες (κ. Πολύδωρα, Φούρλα, Κόη κ.ά) όχι όμως τον πυρήνα του επικοινωνιακού πλεονεκτήματος της ΝΔ, τον κ. Καραμανλή, για τον οποίο εκτιμούμε ότι διέφυγε αλώβητος των κλυδωνισμών.
Η ΝΔ χειρίσθηκε των θέμα των φυσικών καταστροφών με τρόπο που-όσο κι αν μας ακούγεται ενοχλητικό-προσιδιάζει στον τρόπο σκέψης του μέσου πολίτη της χώρας μας: υπερασπίσθηκε την σφαίρα των ατομικών συμφερόντων (φροντίζοντας κατά το δυνατόν τη διάσωση από ανθρώπινες απώλειες και ιδιωτικές περιουσίες) ενώ κινήθηκε στα πλαίσια ενός δευτερεύοντος στόχου σχετικά με το ευρύτερα νοούμενο δημόσιο συμφέρον (την προστασία δασικών εκτάσεων). Πριν οι αναγνώστες βάλλουν εναντίον μας, η αποδοχή της τάσης αυτής από τον μέσο πολίτη αποδεικνύεται πολύ εύκολα, εφόσον όπως προκύπτει από αρκετές δημοσκοπήσεις, οι ίδιοι πολίτες που θεωρούν ότι το περιβάλλον καταστρέφεται και χρειάζεται ανάληψη δράσης, είναι εκείνοι που θα χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητό τους αντί των μέσων μεταφοράς για τη μετάβασή τους στο κέντρο της Αθήνας ή εκείνοι που θα απορρίψουν την ιδέα να μετατρέψουν την καυτή τους ταράτσα σε ένα μικρό πράσινο κήπο. Απλά η μεγάλη πλειοψηφία.
Η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινήθηκε στους ρυθμούς που μας έχει συνηθίσει και που μάλλον αποτελεί και πυξίδα για την ίδια και τον αρχηγό της. Μαξιμαλιστική αντίδραση σε οποιαδήποτε κυβερνητική κίνηση-ή ακινησία!-απαιτώντας να είχαν γίνει τα πάντα και λησμονώντας πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι του επιθυμητού. Η διατύπωση όμως μαξιμαλιστικών απόψεων δεν είναι δυνατό να αναδείξει από τον αντιπολιτευτικό λόγο τις προτάσεις εκείνες που όντως θα μπορούσαν να είχαν δρομολογηθεί και πραγματικά δεν έγιναν. Συμπαρασύρονται από το σύνολο της αρνητικής διάθεσης η οποία και λειτουργεί απωθητικά σε ώρες κρίσης. Η πρόταση για σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία υπεβλήθη πρώτα από τον κ. Αλαβάνο και στη συνέχεια ακολούθησε ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ με τη συνήθη πλέον αδράνεια του κόμματος, δεν τελεσφόρησε. Ο λόγος είναι απλός: τα γεγονότα θα έπαιρναν μια εντελώς δραματική χροιά σε επίπεδο θεσμικό πλέον, ενώ θα καταγραφόταν ως "μαύρη σελίδα" στα χρονικά της "νέας διακυβέρνησης", σε οποιαδήποτε μετέπειτα εκλογική αναμέτρηση. Δεν είναι δυνατόν-επικοινωνιακά πάντοτε- το εν λόγω άτυπο όργανο να συγκαλείται μια φορά κάθε 10 ή 15 χρόνια και μάλιστα εν μέσω κυβερνήσεων ΝΔ. Το επικοινωνιακό φορτίο θα ήταν εντελώς αρνητικό και δύσκολα θα αναπληρώνετο η ζημιά. Όχι τόσο κατά την επόμενη εκλογική περίοδο-που τα γεγονότα θα είναι νωπά- αλλά ιδιαίτερα από τη μεθεπόμενη και εκείθεν.
Powered by ScribeFire.
