Η θολή ιδεολογική σούπα με την οποία ταΐζει το πελατειακό σύστημα την ελληνική κοινωνία, θέλει το νεοφιλελευθερισμό ως την ακραία πρακτική του καπιταλισμού.
Ουδέν ψευδέστερον τούτου!
Ο νεο-φιλελευθερισμός αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1930, ως αντίβαρο στον ανθρωποκτόνο Εθνικοσοσιαλισμό (το Ναζισμό ντε!) κι όσο κι αν φαίνεται απίστευτο -μετά από τόση κατανάλωση θολούρας-ήθελε τη λειτουργία του Κράτους ως ρυθμιστή του ανταγωνισμού.
Δηλαδή, στην κλίμακα της "καπιταλιστικής ακρότητας" είναι ως οικονομική πρακτική, πιο "μαλακός" από τον κλασσικό φιλελευθερισμό ο οποίος με τη σειρά το αναπτύχθηκε ως αντίβαρο στα μοναρχικά, φεουδαρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα της Ευρώπης του 16ου -17ου αιώνα.
Αλλά δε θα κάνω φιλοσοφική εμβάθυνση εδώ, αφήνοντας τους πελάτες του κομματικού δεξιού, αριστερού ή κεντρώου -δεν έχει σημασία-συστήματος να καταναλώνουν ανεύθυνα την ιδεολογική σούπα που δηλητηριάζει γενιές και γενιές στη χώρα μας.
Αυτό που θα κάνω είναι να παραθέσω επιγραμματικά μερικές απόψεις που κατά τη γνώμη μου είτε θα επικρατήσουν είτε η χώρα θα βρίσκεται διαρκώς προ νέων Μνημονίων, σκληρής λιτότητας, ύφεσης και δυστυχίας. Το πρόβλημα είναι πως η δηλητηριώδης ιδεολογική σούπα προκαλεί φαινόμενα εικονικού κορεσμού, οπότε αρκετά από τα παρακάτω ενδεχομένως να αποδειχθούν δύσπεπτα.
Νεοφιλελευθερισμός ή Χάος λοιπόν και ιδού ποια θα έπρεπε να είναι τα ζητούμενα της ελληνικής κοινωνίας:
-Κανένα Κράτος και καμία γραφειοκρατία δεν μπορεί να παρεμβαίνει στην ελευθερία της διάθεσης και χρήσης της ιδιοκτησίας. Ελεύθερο ωράριο καταστημάτων και επιχειρήσεων για όλους παντού.
-Ελεύθερη διαμόρφωση εργασιακών σχέσεων χωρίς καμία παρέμβαση από συνδικαλιστές-πατερούληδες ή γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Ωράρια και αμοιβές με ελεύθερη συμφωνία εργοδότη-εργαζομένων.
-Στο βαθμό που οι συντάξεις επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και άρα αφορούν όλους μας, πλήρης και κάθετη εφαρμογή του ηλικιακού ορίου των 65 ετών για όλους. Σύνταξη έστω και μια μέρα νωρίτερα για υγιείς ανθρώπους δεν έχει κανένα νόημα πλην του πολιτικού οφέλους. Για όσους πήραν νωρίτερα σύνταξη, δύο χρόνια επίδομα ανεργίας και διακοπή αυτής μέχρι τα 65 έτη.
-Πλήρης απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο. Ελεύθερες προσλήψεις και απολύσεις πλην των τομέων της Άμυνας, της Ασφάλειας και της Δικαιοσύνης. Αλίμονο, αν στον αιώνα μας παρακαλάμε 5 γραφειοκράτες να...απογραφούν! Ή 10 υπαλλήλους να μετατεθούν από το Παγκράτι στους Αμπελόκηπους! Αλίμονο αν ακόμα μισθοδοτούνται εκπαιδευτικοί επί 3μηνο για να κάθονται.
-Πλήρης απελευθέρωση του τομέα της ασφάλισης: ο παραλογισμός της υποχρεωτικής ασφάλισης σε κρατικό φορέα με όρους που ο εργαζόμενος δεν έχει προσυπογράψει και αποδεχθεί και η καταναγκαστική εργασία προκειμένου να αποπληρωθούν χρέη σε ταμεία για παροχές που δεν υπάρχουν είναι μεσαιωνική. Ναι, η ασφάλιση να είναι υποχρεωτική αλλά σε φορέα που επιθυμεί ο πολίτης είτε έναν κρατικό (ενοποίηση όλων των ταμείων σε ένα) είτε ιδιωτικό, με όρους ανταγωνισμού.
-Πλήρης απομάκρυνση του Κράτους από οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα. Πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων όταν ο επιχειρηματίας-Κράτος και επιχειρεί και νομοθετεί κατά πως νομίζει. Το Κράτος ρυθμίζει το πλαίσιο λειτουργίας των τομέων και εκεί τελειώνει ο ρόλος του.
-Εφαρμογή της αρχής "το Κράτος ελέγχει τους ελεγκτές". Κατάργηση των ελεγκτικών αρχών με τη μορφή που έχουν σήμερα (Πολεοδομίες, Εφορίες κλπ), ανάθεση του ελεγκτικού έργου σε ιδιώτες και το Κράτος περιορίζεται στον αποτελεσματικό έλεγχο των ελεγκτικών ιδιωτικών εταιρειών.
-Πλήρης εφαρμογή της αρχής της "μιας ημέρας". Όλες οι εκδόσεις εγγράφων, βεβαιώσεων, διαδικασιών στις σχέσεις Κράτους-πολίτη ή Κράτους-επιχειρήσεων περιορίζονται στη μια ημέρα. Μετά, ο πολίτης ή η επιχείρηση κάνει τη δουλειά της με μια υπεύθυνη δήλωση που θα υποκαθιστά το σχετικό έγγραφο και το Κράτος επιφυλάσσεται για τον έλεγχο του ελεγκτή ιδιώτη που έχει αναλάβει το έργο.
-Κάθε κρατική λειτουργία που δεν αφορά τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας, ελεύθερα μπορεί να ασκηθεί από ιδιώτες. Φυλακές, καθαριότητα, κοιμητήρια, κι άλλες δραστηριότητες όλα μέσα από ένα ρυθμιστικό πλαίσιο να ασκούνται ανταγωνιστικά από ιδιώτες.
-Υποχρεωτική για τους πολίτες ή τις επιχειρήσεις και για αστικά ζητήματα (οικονομικές διαφορές, εμπορικές διαφορές, αγωγές, εξώσεις κλπ) η προσφυγή σε ιδιώτες διαιτητές πριν από την απευθείας προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
-Συνταγματική κατοχύρωση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών για το χρέος και το έλλειμμα, καθώς και του φορολογικού συντελεστή. Επιτέλους ας συμφωνήσουμε σε έναν φορολογικό συντελεστή, ενιαίο για όλους ανεξάρτητα αν το εισόδημα προέρχεται από μισθωτή εργασία ή ελεύθερο επάγγελμα ή ενοίκια ή από χρηματόδεντρα. Η κατάτμηση της κοινωνίας ανάλογα με την ψηφοδοτική ικανότητα πρέπει να σταματήσει.
Αυτά ως περίγραμμα.
Είναι σαφές πως μπορεί κανείς να απαριθμεί για ώρες καθώς η ελληνική κοινωνία έχει γαλουχηθεί και πιστέψει σε ουτοπίες, βολέματα, αγκυλώσεις. Έχει διασυνδέσει το μισθό με την ιδιότητα κι όχι με το παραγώμενο έργο. Πληρώνομαι επειδή "είμαι" υπάλληλος κι όχι επειδή σήμερα δίδαξα 3 ώρες ή αρχειοθέτησα 20 έγγραφα.
Νεοφιλελευθερισμός ή Χάος λοιπόν και η οικονομική μοίρα αυτού το τόπου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει προδιαγραφεί.
